"... Jesteśmy dziećmi wieku bez miłości,
Wieku bez marzeń, złudzeń i zachwytu,
Obojętnego na widok piękności,
A więdnącego z nudy i przesytu,
Wieku, co wczesnej doczekał starości,
Sam podkopawszy prawa swego bytu,
Wieku, co siły strwonił i nadużył
Nic nie postawił, chociaż wszystko zburzył...."
http://lubimyczytac.pl/cytat/55213
Z powodu zmiany dekoracji na komodzie wykleiłam kilka pojemniczków tworząc różany mini komplecik ,a na ostatnim zdjęciu alternatywa dla okiennego wianuszka jeszcze niedokończona końcowy efekt jak dobrze wyschnie w kolejnym poście.
Super pojemniczki, wspaniałe te róże.)
OdpowiedzUsuńW moim ogrodzie róże właśnie zaczynają kwitnąć po prostu nie mogłam oprzeć się takim ślicznym inspiracją postanawiam choć na chwilę przenieść je do domy bo żywe róże wolę na krzewie nie w wazonie. Pozdrawiam i dziękuję
UsuńBardzo mi się podobają Twoje pojemniczki.
OdpowiedzUsuńI pomyśleć, że Asnyk pisał to o XIX wieku...
Nie jestem specjalistką od tej techniki ,ale zrodziła się potrzeba więc postanowiłam spróbować.
UsuńA co do Asnyka jest jednym z moich ulubionych poetów prekursorów i do tego jego teksty są tak trafne i ponadczasowe .
Bardzo fajny pomysł :-) Super ci to wyszło
OdpowiedzUsuńDziękuję to moje pierwsze próby
Usuń